De eerste week zonder internet!

Zondag 22 juli, we liggen weer in "onze" jachthaven, na een drukke week... Vorige week zondag stond de overtocht (tje) gepland om naar een Yachtcentre te gaan waar we de motoren kunnen laten servicen (Maarten wilde tegelijkertijd de tweede motor zelf doen) en waar de huidige laag anti-fouling (verf voor het onderwaterschip) verwijderd gaat worden om vervangen te worden door twee lagen betere antifouling. Maar…. het waait die dag nogal hard. Zeker 6-8 Bf. En wij hebben geen diepstekende kiel en dus drijven we wat sneller weg dan een ‘gewone’ zeilboot; en daarbij zijn wij nog niet zo heel erg ervaren met het manoeuvreren, zeker niet met hardere wind, dus we duimen maar dat het morgen ietsjes meevalt. De weerkaarten geven weliswaar aan dat er ook de volgende dag nog pittig stevige wind zal zijn maar toch ietsje minder. Dus wie weet kunnen we dan toch nog gaan want het lijkt maar maximaal een uur of twee varen.
Woensdag de 11e juli was dus onze aankomst hier. Na hectische weken thuis van pakken, ruimen ,poetsen en boenen bleek op Schiphol dat we toch een dom foutje gemaakt hadden. We hadden nl de gaspatronen voor onze reddi ngsvesten per abuis niet in de ruimbagage maar in de handbagage gedaan. Problemen dus bij de lopende band. We wilden de patronen toch wel heel graag meehebben om te vernieuwen in de reddingsvesten, dus besloten we ter plekke (we hebben t over een minuut maximaal want die douanemeneer stond min of meer in onze nekken te hijgen) om mijn rugzakje/handtas dan maar leeg te maken en om die in te checken. GEEN goede beslissing. In het vliegtuig bedacht ik me dat in het achtervak nog mijn iPhone zat. Shit shit shit! Die zijn we kwijt…. We baalden als een stekker dat we ons zo hadden laten ‘inpakken’ door die douanemijnheer.
Eenmaal geland gingen we met gekruiste vingers naar de bagageband voor bijzondere afmetingen en ja hoor, ons vermoeden leek bevestigd. Na een uur wachten nog steeds niet dat tasje, terwijl alle overige bagage allang op de kar stond. Melden dus bij lost en found. Slecht geslapen, want oh oh oh, er staat zoveel in die iPhone. Goddank hoorden we de volgende dag dat de tas gevonden was en we sprongen direct in een taxi naar t vliegveld. Zou de iPhone er nog inzitten? Het antwoord is JA. Gelukkig bestaan er gewoon nog veel eerlijke mensen!! OPLUCHTING! En toen kon het ontspannen pas echt beginnen. We hebben er even een glas wijn op genomen!
De volgende twee dagen zijn we voornamelijk bezig geweest met ‘klusjes’. Dit ophangen hier, dat opbergen daar etc. etc. Boodschapjes gedaan en de laatste spulletjes in de watersportwinkel opgehaald. Gewoon lekker klooien. Beloning aan t eind vd middag in de vorm van een biertje / glas wijn + borrelhapje en de dag kan niet meer stuk. Al met al zijn deze dagen voorbij gevlogen. Maar eerlijkheid gebied me te zeggen dat we ’s avonds nog steeds tussen 21 en 22 uur in bed liggen (in NL is t een uur later...). We maken nachten van 10 uur en we merken dat onze lijven de afgelopen weken nogal wat te verstouwen hebben gehad. Maarten heeft nog pijn in arm en handen en ik stik van de lage rugpijn. Geeft allemaal niks, ’t is tijdelijk. We voelen ons heerlijk op de boot; hebben al met Inez/Ron geskyped en dat werkt dus ook prima. Het weer is hier prachtig, terwijl half NL overstroomt volgens de berichten, alhoewel het nu ook goed schijnt te zijn.

Dinsdag inmiddels en bloedheet! Het is volgens de eigenaar vd werf ongeveer 40 gr.C vandaag. Eigenlijk nauwelijks wind dus gewoon bloedheet. We zijn de Taag overgestoken en zijn op de werf waar onderhouds-werkzaamheden gedaan zullen worden. Ook laten we deze keer het onderwaterschip helemaal reinigen en opnieuw anti-foulen. Deden we natuurlijk altijd zelf maar voor dit vertrek willen we het eenmalig toch maar door profs laten doen. Net als de motoren servicen en een paar kleine vervangdingetjes. We hebben hier geen internet mogelijkheden, dus Skypen, bloggen en emailen zullen moeten wachten tot we hier weer weg zijn.
Vanmorgen is de boot op haar plek gezet. Vannacht hebben we hangend in de hijsbanden geslapen. Zodra ze op haar plek stond zijn we aan het cleaneren geslagen. Eerst onder de boot (lekker schaduw) en later aan de bakboord drijver, waarvan de buitenkant ook in de schaduw was. Tussendoor zijn we even naar de douches gelopen om gekleed en wel even onder de koude douche door te lopen. Petten en shirts even kletsnat maken om onszelf tegen de hitte te beschermen. Op dit moment moet er nog één zijkant (st.boord) gedaan worden maar die staat nog vol in de zon, dus nu effe niet!
De werf is niet te vergelijken met NL. Een ongelofelijk zooitje; een stoffige bende en toiletgebouwen zijn armoedig. Toen we aan kwamen varen zondag moesten we even ergens langszij, wat vervolgens een Nederlander bleek te zijn, die hier al 4!! Jaar ligt. Volgens hem lag dat allemaal aan de mentaliteit van de Portugezen maar wij hebben daar zo onze twijfels over….

Donderdagmiddag 19 juli. De warmte is iets minder geworden en gelukkig staat er een prettige wind. De werkzaamheden vorderen langzaam; we moeten er eigenlijk wel om lachen. De man die onze drijvers schuurde had er bijna twee dagen voor nodig. Vandaag begon hij vol goede moed met anti-foulen (zat allemaal in de deal) en zie; hij deed 1 hele drijver. Onze handen jeuken maar we bemoeien ons er toch maar niet mee. Bij het uit het water halen is er wat schade ontstaan tot groot verdriet van één vd eigenaren. Hij zou alles repareren. En inderdaad; hij doet zijn uiterste best om alles keurig voor elkaar te krijgen maar tot nu toe is er nog niks gedaan, dus we duimen nog steeds dat we hier zaterdag wel weg zullen kunnen. De twee eigenaren zijn neven van midden dertig. Aardige mannen. De vader van één van hen scharrelt hier ook nog de hele dag rond en doet nog wel wat nuttige dingen. Vandaag nodigden we de neven en hun vader uit voor een biertje aan het eind vd middag. De neven konden niet (er moest nog een schip uit t water getakeld worden) maar de vader zei geen nee en stapte vrolijk aan boord. Eén klein probleempje: hij spreekt uitsluitend Portugees. Voor hem geen enkele belemmering en zodra hij zijn biertje(s) had begon hij toch te kletsen en te kletsen. We kregen mee dat het over de boten ging en later over de crisis en dat hij Madeira zo mooi vond maar verder??? Gelukkig is t een vrolijke man die veel lacht, zodat wij heerlijk mee konden lachen zonder dat hij echt merkte dat de hele situatie nu toch echt wel op onze lachspieren begon te werken. De pinda’s haalden we maar een stukje bij hem vandaan nadat hij Maarten bijna compleet onder gesproeid had (ken je de mop van de gespikkelde beer? Nee, dan ken je hem nu..). Al met al wel een hilarische situatie dus.
En dan is het nu inmiddels zondag 22 juli geworden en zijn we weer terug in de haven. Morgen willen we de boot laden met boodschappen en dan dinsdag vertrekken als de weerkaarten er goed uitzien. YES! We hebben er zin in. Gisteren werd de laatste hand gelegd aan de werkzaamheden aan de boot en we kunnen niet anders meer zeggen dan dat ze het keurig gedaan hebben. Waar slome Sjakie zich op dag twee ziek meldde, kwam er een andere man antifoulen en die wist van wanten! Binnen de kortste keren had hij alles klaar en keurig netjes! Ook de reparaties zijn echt heel mooi gedaan; we kregen zelfs een nieuwe streep, net boven de waterlijn want die was beschadigd met hijsen. Ziet er allemaal weer als nieuw uit. Ze hebben hard gewerkt en wij hebben onze mening bijgesteld. ’t Blijft daar een oud zooitje maar er wordt inderdaad goed werk geleverd en we zijn de tipgever dankbaar. Met één vd eigenaren bouwden we in deze week een leuke band op. Hij kwam op de laatste dag zelfs speciaal aan ons zijn oogappeltje, een roodharig dochtertje van twee jaar laten zien.
Vanmorgen vroeg zijn we er weggevaren; ontbijt al varend en vervolgens zijn we langs de Tall-Ships gevaren die momenteel in Lissabon zijn. Het waren er veel; meer dan tijdens Sail. Nederland was met twee schepen aanwezig; de Urania en de Europa. Was leuk om te zien.

Waar zal het volgende bericht vandaan komen?? Jullie lezen t weer! Liefs vanuit een warm Portugal (met gelukkig wel een lekker windje).
Maarten en Marjolein