Sicilie!

Sicilië. We zijn er.
De reis er naar toe was prima. We begonnen fantastisch, prachtige zeilwind en we maakten goede snelheid (plm. 7 kn p.u) maar helaas duurde dat maar tot een uur of twaalf in de ochtend. De rest vd reis iets minder wind dan we hadden gehoopt maar ja, zoiets hebben we nou eenmaal niet in de hand (gelukkig).
Het was dus voor een groot deel motoren geblazen. Wel hadden we voor het eerst(!) een volle maans-nacht, mét wat wind. Zodat we konden motor-sailen. Wat een enorm verschil! Een nacht die inktzwart is (hebben we meestal) en waarbij je geen verschil of grens ziet tussen water en lucht of een nacht mét maan, waarbij het voor je gevoel net geen daglicht is maar alles heel goed zichtbaar is.

Onderweg hebben we Pien de ‘high-five’ geleerd en ze weet inmiddels haarfijn wat dolfijnen zijn.
Ze vindt ze ontzettend leuk maar begint steeds te blaffen. We zijn begonnen deze reis om haar dat af te leren. Het begin is er, ze blaft al minder. Ze staat soms echt lang op de uitkijk of er nog dolfijnen komen, zie foto. Leuk hoor.

Eenmaal op Sicilië stopten we in het plaatsje Maraza del Vallo. We lagen er aan de kade (héél veel bekijks) en hadden vanaf het water al gezien dat er mooie oude torens boven een groep bomen uitstaken. Die wilden we natuurlijk bekijken. We liepen erheen en inderdaad; een schitterende kathedraal maar ook andere oude gebouwen.
Pien ging volledig uit haar bol toen ze andere honden zag. Ze sprong met vier poten tegelijk een meter de lucht in; iedereen moest schaterlachen om haar capriolen. Maar wat wil je ook na twee volle dagen alleen maar op de boot.
Op een goed moment zagen we ook een deur open staan van een vogelmuseum. Maarten liep er dus naar binnen en ik bleef buiten staan met Pien. Maar vóór dat museum zat een groep oudere heren (leugenbankje maar dan groter) en die gebaarden mij dat ik ook maar naar binnen moest gaan en zij zouden wel op Pien passen.
Zo gezegd zo gedaan en door de openstaande ramen hoorden we dat er plezier gemaakt werd. Grappig wel. Ik plaats een paar foto’s van Maraza del Vallo; de moeite waard.

We hebben nog ruim een week voordat het 1 oktober is en we op de voor ons gereserveerde plek in de haven van Ragusa kunnen gaan liggen. We gebruiken die tijd dus nog lekker om diverse plekjes van het eiland aan de westkant te gaan bekijken. Weinig havens aan deze kant en ankeren is vaak verboden, dus helemaal meevallen zal het niet om veel stops te kunnen maken. We zullen zien. Vanaf het water zien we nu een Akropolis achtige ruïne staan; aha, moeten we natuurlijk ook nog gaan bekijken. Genoeg te doen hier denk ik! We houden jullie op de hoogte.
Tot een volgend blog.