Veilig aangekomen in Portugal

Dinsdag 19 maart
Regen! Dát is lang geleden maar echt, het regent hier.
En hier, dat is in Lagos, Portugal. We zijn gisteren aangekomen na een hele zware nacht.

Maar laat ik bij het begin beginnen. We vertrokken dus woensdagavond uit gezellig Gran Tarajal om al snel in het pikkedonker te varen. En weer was het zó donker dat er geen verschil meer was in water of lucht; het was gewoon één groot zwart gat.
De volgende dag, donderdag was ook een onrustige dag, dat wisten we van tevoren want er liepen nog beste golven – de naweeën van een lage drukgebied op de oceaan. We waren daar op ingesteld en toch viel het tegen. We hadden natuurlijk golven verwacht maar niet dat er nog zoveel onrust in de zee zou zitten. Korte felle golven die over de lange oceaandeining heenliepen. We moesten alles motoren tot vrijdagochtend want de wind was pal tegen. Ook dat wisten we.

En inderdaad werd de zee rustiger op vrijdag en konden we genieten van een prachtige dag; de wind was eerst ZO, later O 3 a 4 Bf, waardoor we de hele dag met de zeilen aan het spelen geweest zijn, genua vervangen door gennaker, rif uit het grootzeil gehaald etc. etc.

Zaterdag werd ook een mooie dag maar helaas nauwelijks wind. Veel geprobeerd om toch nog te kunnen zeilen maar nee; de motor moest er eigenlijk de hele dag bij. Ook in de nacht veranderde dat niet.
Zondag kon de motor weer uit; we zeilden zelfs heerlijk en af en toe en het log liet zelfs even 8 knopen zien. Totdat aan het eind van de middag de windmeter weer begon met kuren. Weer hadden we geen windsnelheid en geen windrichting! Vooral omdat de wind flink aan het doortrekken was en we dus maar flink zijn gaan reven om risico’s te vermijden. Na het avondeten van zondagavond werd het ineens echt serieus. Donkere, dreigende wolken met onweer om ons heen die voor snoeiharde windvlagen zorgden.
Dan floot het door het want en wij wisten dus niet hoeveel wind het nou eigenlijk was. Gelukkig heb ik op mijn iPhone ook een windmeter App zitten en die gaf tussen de 25 en 30 kn wind aan. En het boerenverstand gebruiken…. Wat is dat vervelend zeilen! Toen op een goed moment de zee weer woest begon te worden en de wind maar door het want bleef fluiten, besloot Maarten om veiligheidshalve alleen een klein puntje fok te laten staan en de motor bij te zetten. De nacht was inktzwart; je zag buiten de boot geen hand voor ogen. De opbouwende zee was heel onrustig; de golven leken van alle kanten te komen. Soms werd de boot even opgetild om vervolgens weer in een gat gedonderd te worden met een enorme klap. Vooral de golven die dwars inkwamen waren heftig en angstaanjagend. Je ziet ze niet aankomen en wordt vervolgens overvallen door de bewegingen alle kanten op; niet fijn. De klappen die de boot te verwerken kreeg waren enorm, maar opnieuw toonde de Mobilae zich zeer zeewaardig. Maar het zou nog erger worden. We hadden de tocht – dachten wij – goed voorbereid maar we werden allebei verrast door het feit dat we rond middernacht een shipping lane tegenkwamen en moesten oversteken, een soort snelweg voor de grote scheepvaart, met twee banen van west naar oost; dan een denkbeeldige middenberm en vervolgens weer twee banen van oost naar west.
Het ergste was dat de beide dieseltanks bijna leeg waren en hoognodig bijgevuld moesten worden (we hebben twee extra jerrycans van elk 20 liter) maar de zee was inmiddels zó woest geworden dat bijvullen een hachelijke onderneming werd.
Daarvoor moest je uit de veilige kuip om dan op beide drijvers helemaal achterop te moeten zijn om de tankopeningen te vinden. Maarten moest vol geconcentreerd koers zien te houden in deze woestenij en tussen de tankers door te manoeuvreren. Dus ging ik – aangelijnd natuurlijk – de dieselklus klaren. De adrenaline joeg door mijn lijf want de bewegingen van het schip waren heel heftig. Maar het lukte. Ikzelf en beide achterkanten zaten onder de diesel aan het eind van het bijvullen maar we konden weer even voort.
Inmiddels waren er nog veel meer tankers bijgekomen op de shipping lane. Zeker 15 tankers om ons heen. En die dingen gaan zo hard. Dus stuk voor stuk bekijken: komen ze onze kant op en bestaat er gevaar voor aanvaring? Elke tanker die potentieel gevaarlijk zou kunnen zijn heb ik opgeroepen en gemeld dat wij aan het oversteken waren en of ze ons konden zien op hun radarscherm.
Allemaal even vriendelijk hebben ze netjes hun koers voor ons gewijzigd als dat nodig was, zodat wij na een uur of zes volle inspanning veilig de andere kant van de shipping-lane ten zuiden van Portugal bereikten.
Daar was vervolgens nog één schip dat benaderd moest worden en dat was een vissersschip. Ik heb zeker een uur zitten roepen maar geen antwoord. Het leek wel of hij ons aan het pesten was; we lagen constant op ramkoers. Als wij onze koers verlegden, deed hij dat ook en op een goed moment kwam hij echt angstaanjagend dichtbij. Intussen was ook ‘traffic-control’ zich ermee gaan bemoeien en ook zij zijn die visser gaan oproepen maar ook zij kregen geen gehoor. En weer kwam die visser op ons af….. we werden er doodziek van.
Op een goed moment heeft Maarten vol gas gegeven en onze koers heel drastisch gewijzigd (eigenlijk de verkeerde richting uit voor ons) en zo waren we een uur later (het begon inmiddels een beetje licht te worden) eindelijk van de kl…visser verlost. De wind ging weer liggen en de zee werd kalm.
Het zonnetje kwam op en een strak blauwe lucht beloofde ons een mooie dag. Het laatste stukje van drie uur richting de Algarve kust was dus heerlijk ontspannen. Eerst maar eens eten. De avondmaaltijd van de avond ervoor (pizza) was er deels bij ingeschoten en we hadden allebei wel zin in pizza nu. Dus zaten we om 07.30 uur aan de pizza en als beloning voor het harde werken namen we er ook een glas wijn bij! De dolfijnen vonden het maar wat gezellig dat we er waren en beloonden ons met vele sprongen; een mooi schouwspel.
Aan het eind van de ochtend liepen we Lagos binnen en om 12.00 uur lagen we in bed. SLAPEN!! Tot 17.00 uur, toen even eten en vervolgens weer om 19.00 uur slapen. Tot 7.30 uur vanmorgen geslapen en nu zijn we er weer, hoewel ik me katterig voel.
Grappig genoeg liggen hier drie bekende schepen in de haven; we liggen zelfs naast de J&B, waar we straks even een kop koffie gaan drinken.
Mobilae heeft flink op haar donder gehad gisternacht, maar hiel zich top! Wij vonden het allebei bloedspannend maar alweer liep het goed af. We hebben allebei spierpijn van al het schrap zetten. En eens te meer is duidelijk dat het water gevaarlijker wordt naar mate je dichter bij de kust komt.
Op dit moment is Maarten de boot aan het ont-zouten want er kwamen echt bakken water over en na de koffie bij Jan en Boukjen ga ik binnen aan de gang want ook binnen is alles zout wat de klok slaat.

Foto's laten zich nu niet plaatsen, zwak internet. En ook het Portugese tel.nr. kan ik nu niet geplaatst krijgen. Zullen we zo snel mogelijk regelen.