Voorlopig weer Alvor

Wat is Alvor toch een heerlijke plek, vooral op het water maar ook het kleine dorp heeft iets, ook al kun je in de zomermaanden over de toeristenhoofden lopen.

Afgelopen zaterdag zijn we uit de baai weggevaren naar de andere kant van de lagune, waar mooie zandplaten zijn. Daar hebben we vervolgens de boot voor het eerst droog laten vallen en dat ging helemaal supergoed.
Toen het onderwaterschip eenmaal droog stond, konden we goed zien hoe de nieuw ontvangen rubberflappen nu eigenlijk gemonteerd dienden te worden. Duidelijk werd dat er eerst een nieuwe mal als kader voor de rubberflappen gemaakt moet worden, dus we konden de klus ter plekke niet klaren. Nou ja, dan vallen we binnenkort nog maar eens droog . Geen straf.

Wat is dat droog vallen toch leuk! Vooral als je dan op zo’n mooie zandplaat komt te staan.
Pien genoot ook met volle teugen en we hebben dan ook veel en lang over het wad gelopen. Op een goed moment vond ze een dood inktvisje en ik mocht niet meer bij haar in de buurt komen voordat het beest geheel gesloopt en opgegeten was…….brrrrr. Ik heb haar verder maar geen brokjes meer gegeven die ochtend. Maar ze heeft er geen last van gehad.
Zoals op de foto’s te zien hebben de mannen gevist met speren; en zo zelfs drie grote vissen gevangen. Ook met de hengel werd nog vers voer gevangen en zo aten we ’s avonds met ons zessen (4 volwassenen en twee kinderen) super verse vis uit de rook-oven. Gezellig, bijzonder en lekker.

Pien gedraagt zich alsof ze al jaren op de boot woont. Vond alles een eerste keer wat eng maar direct de tweede keer weer proberen en de derde keer deed ze bijv. overstap van boot naar dinghy al helemaal zelf. Eerste dag vond ze water eng; nu loopt ze tot haar buik door het water. Ze snapt al dat ze óf uitgelaten wordt en dus alles op de wal moet doen óf dat ze op de boot op het net haar ‘wc’ heeft.
Haar vinders waren hier gisteren nog even aan boord en tot onze grote hilariteit gingen ze helemaal ‘los’ op de hond. Ze mocht hen overal likken (mond ook hoor….) en ze gaven haar van alles te snoepen wat helemaal niet voor haar was en wilden hun liefje toch wel heel graag nog voorstellen aan een vriendin.
Of we maar even mee wilden naar de wal om haar aan die vriendin voor te stellen. Maarten haakte natuurlijk al snel af en werd wat stiller. Ik hield vol en ging braaf met hen mee naar de wal. Pien scoorde nog een pluche konijntje van de vriendin.
Ze wilden graag dat we van het weekend bij hen kwamen lunchen. Dan konden we kennis maken met de andere 8 honden en ook de trainingsschool even zien….. we gaan toch maar niet.

Zoals het er nu uitziet liggen we nog een tijdje in Alvor. Het schiet allemaal weer niet op helaas.
1e: De windset-reparateur laat niks van zich horen, moeten we weer gaan bellen.
2e: de plaat die gemaakt moet worden voor het onderwaterschip moet door Maarten gemaakt worden maar het is nu weer heel slecht weer hier en een werkplaats hebben we niet ter beschikking
3e: we hebben weer constant power-alarm, dus alarm dat de accu’s te vol zitten. Joao, degene die alles in Lissabon installeerde, kwam naar de Algarve en zei dat alles naar behoren functioneert. Nou mooi niet dus. Weer filmpjes en foto’s gemaakt tijdens een alarm en deze naar hem ge-emaild. Nee, is inderdaad niet goed. Maar wanneer hij gaat komen….. dát is vooral de vraag. Aangezien we bang zijn voor brand bij te grote overlading, willen we dat e.e.a. absoluut veilig functioneert. Gelukkig valt dit allemaal nog onder garantie…..