Dinghy ongelukje....

Maandag 5 november

Frank zit in het vliegtuig naar Indonesië. Hij gaat daar zijn Master duikdiploma halen, in de hoop dat hij daarmee in Indonesië of Thailand les kan gaan geven. Hij zit daar sowieso tot begin maart en dan komt hij terug naar NL, voor korte of voor langere tijd. We hebben nieuw internet gekocht maar het prepaid internet blijft een zwakke verbinding. Gelukkig konden we met Frank (dankzij het net nieuwe internet) wel nog uitgebreid Skypen voor zijn vertrek. Het was best even een gek idee dat we hem nu niet uit konden zwaaien maar gelukkig heeft Arthur de honneurs waargenomen. Goed gedaan, Art! Nu ben jij de laatste der Wamel-Mohikanen in Zandvoort! Moet toch ook een beetje een raar idee zijn….

Ondertussen hebben wij de haven van Gran Tarajal weer verlaten. De harde wind is geweest, we lagen vast met wel acht landvasten maar het ging allemaal goed. In de baai lagen twee schepen toch nog voor anker. Eén op een verstandige en goede plek maar de ander veel te open en bloot. Na twee dagen kwamen ze alsnog de haven binnen, vanwege forse schade! Een constructiefout m.bt. de ankerketting verbindingen zorgden ervoor dat hun voorkant bijna van de boot afgetrokken werd. Zie foto.
Gerdie en Quido hadden problemen met hun kapotte windwapper (windgenerator) sinds ‘de storm’ en in de baai lag dus nog een boot voor anker, een Ier genaamd Peter. Iedereen kent hem en hij weet veel, heeft al heel veel mijlen achter de boeg (zwerft al 12 jaar rond) en is erg handig. Maar ook elke dag flink beschonken. Hij en zijn Duitse maat Werner hadden aangeboden om te windgenerator uit elkaar te halen om zo een dure reparatie te voorkomen. Al met al waren ze er een kleine week zoet mee. Per dag een uurtje, maximaal twee en dan was het weer tijd voor de kroeg ;-) Maar eerlijk is eerlijk; hij draait weer en levert weer stroom! We gingen met ons zessen eten om het te vieren. (zie foto) Vanmorgen kwam dus ook de Impact de haven uit om hier voor anker te gaan.
Vermoedelijk blijven we hier nog een weekje of zo liggen; verder afzakken naar Gran Canaria heeft nu voor ons geen zin, omdat op 21 nov. Nienke en HenkJan met de kinders voor 4 dagen inschepen en bovendien ligt Gran Canaria tot 25 november barstensvol met ARC zeilers. Sorry Rob&Tonneke en Hans&Conny, het gaat niet lukken.
En we liggen hier heerlijk, glashelder water en goed beschut achter een berg. Zie foto. Als de zon schijnt kunnen we op bijna tien meter diepte de schelpen zien liggen. Elke dag wel even lekker zwemmen; niet te lang want ik ben geen held in ‘open water’. Zal niet snel echt langdurig en een eind wegzwemmen. Misschien gaat dat nog wel komen en moet het vertrouwen eerst verder groeien.

Inmiddels is het donderdag 8 november geworden. Wij zijn opgelucht over de herverkiezing van Obama en weten dat NL nu met een dubieus kabinet zit. Gisteren wilden we nog even boodschappen doen en Gerdie zou mee, dus we pikten haar met onze dinghy op bij de Impact. Maarten zou ons afzetten op het strand en terug gaan, want de dinghy kan daar niet liggen. Rustig zeetje dachten we. Dus motor een meter of tien voor het strand uit en schroef uit het water om ons de laatste meters gewoon naar het strand te laten spoelen. MIS! De dinghy kwam dwars te liggen; er kwam een golf en die gooide de boot gewoon om, waardoor wij alle drie gelanceerd werden en op het strand belandden. Boot vol zand en water en wij alle drie geblesseerd. Maarten lijkt een kleine hamstring spierscheuring te hebben; Gerdie heeft veel pijn rondom haar stuit en mijn kniebanden links hebben een opdonder gehad, samen met een lichtgekneusde rib. We lopen dus alle drie mank nu! Duidelijk een beginnersfout, die we niet snel nog eens zullen maken! We zullen hier dus sowieso nog een paar dagen blijven om ‘te herstellen’. Gelukkig heeft Quido heerlijk voor ons gekookt en konden we er gisteravond alweer smakelijk om lachen. Dom dom dom.

En aangezien ik inmiddels ‘een kop als een boei” heb, is t hoogste tijd om eens even te gaan plonzen!