Binnenzee achter Preveza

Meningitis! Allemachtig, dat is niet niks.
We lezen met schrik berichtje van m'n schoonzus. Dochterlief in het ziekenhuis inmiddels. Op het toppunt van geluk; net anderhalve maand getrouwd met haar grote liefde, dochtertje van twee. Ze is in goede handen en we duimen dan ook volop dat alles snel en goed afgelopen zal blijken te zijn. Wat doet voetbal er dan nog toe…..

Dat zijn de momenten dat je ook echt beleeft ver weg te zijn. Je kunt niet even in een auto stappen en er naar toe gaan. Er zijn, zoals Til er ook voor ons was toen Maarten geopereerd werd.

We hebben gebeld en zullen dat de komende dagen zeker vaker doen. Vervelend dat we niet in de buurt kunnen zijn…

Intussen is hier de week met Frank en zijn maat Toep alweer achter de rug. We deden alle leuke plekken nog eens aan zodat er lekker gezwommen en ‘ge-chilled’ kon worden.
Weekje is maar kort maar beter dan niks en het blijft fijn om je kind weer even om je heen te hebben, ook al is het inmiddels ruimschoots een volwassen kerel.
Ook in zijn leven gebeurt veel momenteel en het was heerlijk om daar uitgebreid met elkaar over te kunnen kletsen.

Maandagochtend vroeg zetten wij hen in de taxi naar het vliegveld. Daarna moesten we nog wat dingen regelen (zoals nieuw ankertje kopen voor het bijbootje; het oude was gestolen) en direct daarna zijn wij gaan varen. ’s Avonds ankeren aan de zuidkant van Corfu eiland en de volgende dag door naar Paxos, het volgende eilandje, waar we Duitsland Brazilie zagen vernederen.

Vandaag zijn we op weg naar Preveza; voor ons weer helemaal nieuwe omgeving. We hebben er zin in om weer nieuwe indrukken op te doen. Preveza, Levkas eiland en Cefalonie eiland. Het schijnt allemaal prachtig te zijn. Ons decor voor de komende maand of langer ;-)
15 juli vandaag. Julie is weer thuis. Nog verre van de oude maar… thuis.
En wij varen inmiddels een weekje rond op de binnenzee, achter Preveza. Preveza zelf bleek een verrassend leuk stadje te zijn en we hadden er zee schildpadden bij de boot. Gróót! Op dat moment wisten we nog niet dat we er nog veel meer zouden gaan zien.
Vanavond bijvoorbeeld wandelden we met Pien en zagen er één; op twee meter van ons vandaan kwam hij boven water. Natuurlijk geen camera bij ons…. Jammer hoor. Ze laten zich moeilijk op de kiek zetten.

De afgelopen dagen bij het dorpje Vonitsa gelegen. Minder blauw water maar wel net zo helder. Maar wat een rust hier! We genieten er erg van. Morgen gaan we naar een ander stekkie aan deze mooie binnenzee waar we ons erg prettig voelen. Alles kleinschalig en niet al te toeristisch; hopelijk is dat ook daar weer het geval.
Een volgende keer laten we het weten!