Rabat, Marokko

Omdat ik eergisteren vergat om te melden dat we tijdelijk uitsluitend weer even te bereiken zijn op ons nederlandse gsm nummer (zie nu hiernaast) dacht ik ook wel weer meteen een klein verslagje te kunnen schrijven.
Paar foto-tjes erbij ter illustratie. We hebben gisteren eerst even schoon schip gemaakt (zout eraf) en wasjes draaien etc. en vervolgens was vooral Rory druk achter de computer om zijn terugreis te boeken. Toen dat eenmaal gedaan was zijn we de medina ingegaan. De medina is in feite een soort hele grote zwarte markt, zoals in Beverwijk maar dan in het echt en veel groter. Heel veel handel gewoon op straat, ook eten. Maarten en Rory hebben een broodje met warme vis gegeten en ik een soort pannenkoekje. Verder geen eten van de straat gekocht want bijna overal stikt het eten van de vliegen.
Piepkleine pandjes waar genaaid wordt, meubels worden gemaakt, zoetigheden worden verkocht (jee, wat is er hier veel zoetigheid te koop; zou t plaatsvervangend zijn voor de alcohol?); kippen worden verhandeld en ter plekke worden geslacht (heb ik gelukkig niet gezien maar wel van anderen gehoord) etc. etc. De meest prachtige kruidenwinkeltjes zijn er; ik snap dat die mensen in ons land vooral de geur van hun thuisland missen. De viezigheid op straat echter (bijv. slachtafval etc.)zullen ze vast niet missen. We doen dan hier ook angstvallig onze slippers op de steiger uit en die gaan dan in een hermetisch afsluitbare box. Als we hier weggaan krijgen ze eerst een grote schoonmaakbeurt. Kakkerlakken aan boord zitten we niet op te wachten. Zelfs de banden van onze fietsjes, waar we vandaag mee op stap geweest zijn, samen met Gerdie en Quido van de Impact (we kennen hen al vanuit NL, toen bleek dat we beiden wilden vertrekken) moeten goed gereinigd worden voordat ze de boot weer opgaan.
Eenmaal terug in de haven, dronken we een koud biertje bij Gerdie en Quido aan boord en weer had Quido direct alweer de lekkerste indische hapjes erbij. Mmmmm. Maarten heeft door hem de smaak van ook het indische koken weer helemaal te pakken. Heel vervelend, dat snappen jullie ;-)

Aangezien a.s. zaterdag een periode van goede en gunstige wind gaat brengen, hebben we besloten om zaterdag hier alweer te vertrekken.
Wel wat jammer dat we hier nou zo kort zijn enerzijds; anderzijds komen we hier wellicht nog wel eens terug. De mensen zijn erg vriendelijk maar ik voel wel vaak de ogen op mij gericht. Er lopen hier toch opvallend veel traditioneel geklede vrouwen, meer dan ik had verwacht. De vele vliegen en het vuil op straat ga ik niet missen. Zeker zou ik graag veel meer gezien hebben maar nu de goede kans zich voordoet hebben we besloten om die toch maar te grijpen. We zeilen dan met drie Nederlandse schepen op. De Zeemuis, De Impact en wij. Ook wel een prettige gedachte om marifooncontact met elkaar te kunnen onderhouden tijdens deze 450 mijl non-stop.

'Als het getij verloopt moet men de bakens verzetten' is in dit kader een mooie afsluiter.