Bijna klaar voor de oversteek

Donderdag 15 februari

De afgelopen weken gebruikten we vooral om de boot weer helemaal klaar te maken voor de komende overtocht terug naar Portugal. Dan zijn we een dag of zes non-stop op zee, dus we wilden alle mankementen de lucht uit hebben. En dat lijkt gelukkig aardig gelukt. We zijn er dus zo goed als klaar voor. Na de oversteek komen we naar NL.
Om te beginnen werd er van de week dus toch een nieuwe ‘windsensor-gever’ op de top van de mast geplaatst, waardoor we nu eindelijk de goede windinformatie krijgen. Na een dik half jaar zoeken en zoeken en veel specialisten aan boord gehad te hebben, functioneert de boel nu eindelijk goed.
Daarnaast hadden we ook nog het probleem van zout water in beide bilges, in de ene meer dan in de andere.
We hebben ons sufgezocht; alle slangen gecontroleerd, alle leidingen gevolgd en de boot meermaals helemaal open gehad.
We hadden al uitgevonden dat t water aan de binnenkant van de rompen ergens binnen moest komen maar zagen niks. Water kwam alleen binnen bij onrustige zee (ook achter t anker) of tijdens het varen. Totdat deze dame de simpele inval kreeg om aan de buitenkant van de rompen eens te kijken waar het water allemaal langs kwam.
De ‘vissen-raampjes’ waren aan de binnenkant kurkdroog, dus dat was t niet. Maar onze catamaran heeft aan de buiten/onderkant van de drijvers – ter hoogte van het wateroppervlak – ook in totaal vier ogen zitten, waaraan je je kunt vasthaken na een eventuele kentering van de boot (boot is in principe onzinkbaar, dus het blijft dan een vlot).
Binnen zoeken zoeken zoeken naar die schroeven en gevonden achter allerlei draden/leidingen. Voelen …… JA ik voel water.
Bleek dat er nauwelijks kit was gebruikt bij het plaatsen van die schroeven.
We hebben ze losgehaald, helemaal vol gekit en…… BOOT IS DROOG! Het kwam daar met straaltjes naar binnen! Soms wel acht liter per dag. Ook bij de andere drijver lekte dat oog en leverde zo water in de motorruimte op. Tjonge, wat een opluchting!

Kijk en dat is dan weer het voordeel van lang op één plek liggen; je hebt niet meer de onrust van de omgeving willen bekijken en je kunt je concentreren op wat gedaan moet worden.

En nou zou het morgen – zaterdag – een goede dag zijn om weer noordwaarts te gaan zeilen en hadden we eigenlijk besloten om die ene dag met gunstige wind te gebruiken en te gaan. En nou ben ik ziek geworden. Griep maar wel mét koorts. Gaan lijkt me niet verstandig; ik zit niet op een longontsteking te wachten. Nou ja, dan kunnen we Rolien en Sanna toch zien, ook wel zo gezellig. Die arriveren zondag en verblijven hier 10 km. vandaan. We wachten even de situatie van vanavond af.

Wat deden we verder nog? We wandelden meermaals naar Arguineguin, een wandeling langs het water van ongeveer een half uur, daar dan boodschappen doen en dan weer terug lopen. Je komt langs meerdere kleine stranden dus bij grote warmte tussendoor even een frisse duik is heerlijk.
We speuren dagelijks het water af op zoek naar onze zee-schildpadden en zien ze met grote regelmaat. Wat een oer-beesten zijn het toch. Ze laten zich alleen nauwelijks fotograferen. Zodra ze zien dat je gaat staan (fototoestel pakken) duiken ze onder.
We hadden een grote en een kleine, maar tot onze grote onrust zien we de kleinere niet meer. Die moest verhoudingsgewijs heel veel boven water zijn voor zuurstof.
Nou varen hier dagelijks vissersbootjes met speurende mannen erop en ineens kreeg Maarten de heldere inval dat ze vermoedelijk naar de schildpadden zoeken!! We schrokken van de gedachte maar ik ben bang dat hij gelijk heeft. De kleine zal wel gevangen zijn vermoedelijk.

Verder hadden we eergisteren spontaan een logé voor één nacht: Cynthia die met haar schip Liberty in Las Palmas ligt (noordkant van het eiland, waar het vaak slechter weer is dan hier) was het trieste weer daar beu en besloot spontaan om in de bus te springen naar Anfi del Mar, waar wij liggen.
Ze bracht een heerlijke dag in de zon door en besloot om bij ons te blijven slapen, waardoor ook de volgende dag haar nog een dag zon-genieten bracht. Was even gezellig.

De Impact krijgt zondag weer opstappers voor een week, dus die blijven hier sowieso nog even liggen; wij zien wel wat we doen als ik beter ben. Jullie lezen het een volgende keer.

Wederom dank voor alle reacties; altijd leuk om te lezen!

Liefs en groetjes vanaf de Mobilae.
PS, de kleine schildpad zwemt net voorbij….gelukkig maar weer.