Weerzien met vele bekenden!

En terwijl Arthur alweer een paar dagen thuis is en zelfs alweer aan het werk is, gaan wij gewoon nog door met van het ene mooie baaitje naar het andere te varen.

De twee weken met Arthur waren lekker.
Bijpraten, veel zwemmen, lekker eten etc. Hij is tussendoor nog vijf dagen naar Noord Spanje gegaan (San Sebastian) om te surfen.
Met Art aan boord zijn we vanaf Porto Cristo (leuk plaatsje, Nadal woont er, we hebben hem gezien en zijn giga boot en Ferrari haha).
Gebruind en ontspannen keerde hij weer huiswaarts.
Op naar het volgende bezoek: Frank en Reinout aan t eind van deze maand.

In die twee weken is er veel gebeurd. We ontmoetten veel mensen en ook oude bekenden.
Laat ik bij het begin beginnen: Marc Hermans ontmoetten we op woensdag bij ons aan boord voor een drankje en ’s avonds hebben we met ons achten gezellig ergens gegeten.
Donderdag deed Maarten een poging om achter Marc’s boot te waterskiën maar blesseerde bij de eerste poging een hamstring en gaf t op.
Vrijdag waren we uitgenodigd voor de lunch in het vakantiehuis van Marc en Caroline. We genoten van een overheerlijke lunch onder een enorme bloemenpergola (foto), gevolgd door een plons in het riante zwembad en heerlijke drankjes op het terras onder de bomen. Wat een geweldige plek! Ook Pien genoot – alsmaar de enorme tuin rondrennend – met volle teugen.
Omdat die avond alweer hun laatste vakantie avond zou zijn, gingen we gezamenlijk uit eten. Erg sfeervol en lekker gegeten; een mooie afsluiting van een paar bijzonder gezellige dagen. En omdat Caroline’s neefje Hein zo weg was van onze boot, nodigden we hem (na instemming van Arthur) uit om twee dagen mee te varen. GENOTEN heeft hij.

Die zaterdag arriveerde Arthur dus en zeilden we van prachtbaai naar prachtbaai, zie foto. De zaterdag erna vertrok hij dus voor vijf dagen naar Bilbao en zouden wij zondag in Andraitx een oude vriendin weerzien, na ruim twintig jaar!
Simin en Michael hadden namelijk via Facebook laten weten dat ze ook op Mallorca vakantie hielden. We spraken dus af voor zondag en het was weer ouderwets!
Alsof er geen twintig jaar tussen zat; we praatten weer net zo makkelijk met elkaar! Alleen haar Michael is niet meer dezelfde van toen. Sinds negen jaar is ze getrouwd met weer een Michael (hoe krijg je het voor elkaar); een bijzonder aardige man. Was genieten en heel bijzonder om de draad zo makkelijk weer op te pakken.
Wie weet maken we van hun uitnodiging gebruik om bij hen langs te komen in Duitsland. Van Andraitx gingen we door naar Soller, waar we al eerder lagen. Daar bleven we wat langer ivm een aantal oorzaken:
1. Arthur kon daar makkelijk naar toe komen vanuit Palma bij terugkomst van zijn surfdagen. Met Arthur ben ik op zijn laatste vakantiedag naar Palma de Mallorca gegaan. Wat een prachtige stad! Aanrader voor de steden-liefhebbers. Een goede concurrent van Barcelona.
2. Er kwam hardere wind aan en Soller bood bij die wind goede beschutting.
3. Han (vdTwins) en Ingrid kwamen eraan en Ingrid meldde dat Han zo ziek als een hond was en er een arts nodig was. Zij hadden gasten aan boord, dus Ingrid kon niet met Han mee. Maarten is meegegaan eerst naar de arts ter plekke, later ook naar het ziekenhuis in Palma, waar Han opgenomen werd. Eenmaal terug op de boot na twee dagen werd hij nog dezelfde avond wéér hondsberoerd en is per ambulance terug gebracht naar het ziekenhuis. Gelukkig gaat het nu echt wat beter en is hij weer terug op de boot.
Inmiddels weten we dat er sprake bleek te zijn van bacteriële infectie, gelukkig goed te bestrijden met een antibioticum.
Gisterochtend zijn wij dus weer vertrokken uit Soller, vannacht geankerd tussen de ruige en hoge rotsen van een spectaculaire baai, genaamd Cala de la Calobra (foto) en vandaag ‘t anker laten vallen in een klein en lieflijk baaitje aan de Noord-Oost kant van Mallorca, CalaMurta.

Pien vervult ons met trots haha. Ze zwemt inmiddels wel twee a drie keer per dag en klimt zonder hulp de zwemtrap aan de achterkant van de boot op. ’t Is een leuk beestje om aan boord te hebben; we genieten erg van haar gezelligheid. Alleen van haar losse haren iets minder….maar ja, dat hoort er ook bij.
Ze heeft erg veel bekijks als ze op haar favoriete plek zit: de punt van de dinghy; zie foto. Gek beest is het.
Vanmorgen tijdens de ochtendwandeling zag ze ineens een berggeit; zij er achteraan. Na vijf minuten fluiten/roepen zag ik haar ineens…… halverwege een hóóóge rotsachtige berg! Maar ze is heelhuids teruggekomen.

Tot volgende keer! Vermoedelijk vanuit Menorca dan.