Shaken but not stirred.....

Zaterdag 17 november

De wind giert om de boot heen maar we hebben er niet veel last van want het water is rustig hier. We ankeren nu bij Playa Quemada, Zuid-oost kant van Lanzarote. We liggen hier sinds twee uur nadat we vanmorgen om 7 uur van onze vorige ankerplek aan de zuidkant van Lanzarote zijn weggevlucht.
Gisterochtend vertrokken we uit Gran Tarajal, Fuerteventura omdat de wind zo mooi westelijk zou zijn. Dat viel toch tegen, het werd meer NNW, waardoor we hoog aan de wind moesten zeilen. De wind was zeer wisselend, waardoor we ook een paar uur moesten moteren.
Bij Lanzarote aangekomen verkoos Maarten een ankerplek aan de zuidkant boven één om de hoek, aan de zuid-oost kant. Nou dát heeft ie geweten. We lagen ongelofelijk te rollen op de swell (golfslag). Hoewel een catamaran daar veel minder last van heeft dan een enkelromper, was het vannacht echt bal. De wind was gedraaid naar het NW en we lagen dwars op de (forse) inkomende oceaangolven tussen de twee eilanden.
Er vielen zelfs dingen om in de boot, die tijdens de storm op de oceaan gewoon waren blijven staan.
En Waam maar waken. Ik slaap wel; als ik maar eenmaal weet dat het anker goed ligt en er geen gevaar dreigt, dan geef ik me verder wel over aan de omstandigheden en slaap. Dus vanmorgen om 7 uur anker-op en verkast naar dit prachtige plekje.
We wanen ons bijna alleen op de wereld; er ligt niemand anders. We worden omgeven door een woest maar ook prachtig berglandschap (zie panoramafoto die overigens niet laat zien dat de baai rond loopt). Hopelijk kunnen we hier blijven in afwachting van de komst van Nienke, HenkJan en de kinderen volgende week.
En terwijl Maarten nu wat uurtjes slaap ligt in te halen, kan ik mooi even een stukje schrijven.

Eergisteren besloten we samen met Gerdie en Quido om een busritje te maken naar de zuidpunt van Fuerteventura. We wilden eerst naar het noorden maar dat werd ons afgeraden door een Nederlander die per bus zowel noordelijk als zuidelijk gegaan was. Zuidelijk was veel leuker zo zei hij: dus óp naar Morro Jable.
Het bleek inderdaad levendig want het was een toeristenplaatsje en alles maar dan ook alles was gericht op de toerist. Nou ja, het landschap waar de bus doorheen reed was wel imposant en in elk geval hebben we weer een mooi verhaal te vertellen want de heenweg-chauffeur speelde met zijn- en ons leven, door veel en veel te hard te rijden. Inhalen; schielijk remmen waardoor rugzakken door de bus vlogen; bochten afsnijden etc. We hadden het zweet in onze handen staan en één stel toeristen stapten halverwege zelfs lijkbleek uit.
Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en werden we op de terugweg getrakteerd op een buschauffeur die heel prettig reed.

Gran Tarajal is een ontzettend leuke, kleine haven bij een authentiek Spaans dorpje. We hebben er langere tijd met heel veel plezier gelegen en zouden het iedereen aanraden. Weinig toerisme, mooie ankerbaai direct naast de haven en de haven zelf prettig, eenvoudig en goedkoop. Met onze catamaran betaalden we 19 euro voor een nacht.
Zoals ik in het vorige blog al schreef ontmoetten we er Peter (Ier) en Werner (Duitser). Peter heeft ons alle mooie plekjes op de Canarische Eilanden gewezen maar ook heeft hij Maarten begeleid bij het uit elkaar halen, schoonmaken en onderhouden van onze lieren. Een klus waar Maarten erg tegenop zag.
Werner heeft ons het recept van “Pfann-brot” gegeven. Schijnt heel simpel te zijn, ik ga het vanavond proberen want morgen willen we natuurlijk toch wel graag weer vers brood. De komende dagen zullen gebruikt worden om de boot ‘gasten-klaar’ te maken en om wat aan te rommelen. We zijn nog steeds niet echt mobiel; vooral ik heb nog flink last van knie en ribben, dus het tempo ligt vrij laag.
Mogelijk maken we nog een excursie naar de wal…. We zullen zien.
We hebben nog niet kunnen ontdekken waar we met de dinghy zouden kunnen ‘landen’.

In elk geval hopen we hier de komende dagen rustig te kunnen liggen want ‘de woelige baren’ van de afgelopen nacht bevielen ons maar niks. Als in een wasmachine… 'shaken but not stirred' - citaat James Bond.