Eindelijk weg bij Gibraltar

He he, morgen kunnen we eindelijk gaan. Na hier toch een dag of twaalf ‘opgesloten’ gelegen te hebben, vertrekken we morgen. Hoewel de wind nog steeds oostelijk is en we ook naar het oosten moeten, willen we hier nu toch wel zo graag weg dat we gaan. Verkeerde windrichting of niet. In elk geval is de kracht er uit.
We lagen hier weliswaar prachtig beschut achter ons anker maar het achterland is maar matig.
Bovendien is aan wal gaan helemaal niet zo simpel hier. We liggen in een mooie kom achter een volle haven. Nou mogen we in die haven wel onze dinghy stallen om bijvoorbeeld met Pien te wandelen of boodschappen te doen maar dat kost dan 5 Euro per dag.
Water mag je er niet voor pakken, dat moet apart betaald; wél bieden ze gratis Wifi maar Pien is nergens welkom, ook niet op de uithoek van hun terras, dus hebben we er niet zoveel aan. Als je dan een plekje voor de dinghy hebt, moet je bellen om door twéé hekken gelaten te worden en als je dan buiten staat, dan sta je eigenlijk min of meer in een soort van pauper-buurt. Afgebladderde flatgebouwen wiens bewoners een hoog gehalte tattoos dan wel piercings, dan wel foute tijger-leggings bezitten. Als je de weg aan iemand vraagt wordt je direct gewaarschuwd voor zakkenrollers.

Op de pier naar deze haven toe zitten dagelijks mannen te vissen. Wij houden daar natuurlijk rekening mee en varen met een grote boog om het pierhoofd heen maar van de week vond één van die mannen dat we toch te dicht bij kwamen (wat echt niet waar was) en gooide doodleuk een grote steen naar ons, onder luid Spaans gescheld, wat we gelukkig niet verstonden! We waren te ver weg maar toch…. Het zegt weer iets over de ‘vriendelijke’ Spanjaarden…..
Nee, wij zijn niet erg van hen gecharmeerd, in tegenstelling tot de Portugezen, die voornamelijk hartelijk, behulpzaam en klantvriendelijk overkomen.

Gibraltar zelf heeft een mooi oud centrum met eromheen wat historische bouw maar is in één dag te bekijken. Hebben we verdeeld over twee dagen per fiets. Per fiets de grens over is al bijzonder maar per fiets ook over de landingsbaan van het vliegveld rijden, dát is echt apart. En Pien? Die loopt ernaast totdat ze moe wordt en dan nemen we haar op onze nek! Haha, zie foto. Ze vindt alles best, gek beest.

Onze plannen voor de komende weken zijn langs de zuid-oost kant van Spanje te zeilen en zodra Ibiza op een lange dagafstand zeilen van ons verwijderd ligt, willen we oversteken naar de eilanden.
We horen er zóveel lyrische verhalen over dat we eigenlijk branden van ongeduld om al die prachtige ankerbaaitjes met eigen ogen te kunnen gaan zien. Als we nu door kunnen zeilen, dan zouden we over een week of twee a drie op de eilanden moeten kunnen zijn.
Aan ons zal t niet liggen ;-)

Tot een volgend blog,
Groetjes / liefs / pootje en likje vanaf de Mobilae!