We zijn in de Algarve.

Dinsdag 24 juli 2012
Vanmorgen was het dan zo ver. Om 08.00 uur verlieten we de haven in Lissabon om op de motor richting de oceaan te gaan. Helaas bleef het de hele dag zo goed als windstil, dus we hebben alles op de motor moeten doen maar – het is nu 17.30 uur – we liggen nu voor anker in een prachtbaai (Portinho de Arabida). In de pilot stond dat dit een pracht ankerplaats is en ze hebben gelijk. De aanloop naar deze mooie plek was lastig, want we moesten tussen allerlei ondieptes door manoeuvreren. Spannend wel maar t ging prima. We worden omsloten door woeste berg-rotsen. Het waait nu wel wat, dus ik hoop dat Maarten het aandurft om vannacht te slapen. De avond bracht ons een overweldigend mooie sterrenhemel en daarbij ook nog eens lichtende zee. Een traktatie.
Toen we vanmorgen een poging deden om het grootzeil te hijsen, bleek dat er een harpsluiting ontbrak, dus we hebben de boel maar weer laten zakken (bovendien stond er toch te weinig wind). Terwijl ik op het dak vd kajuit stond om het zeil te bergen, zag ik vlak bij de boot drie dolfijnen. Maarten was te druk met andere dingen op dat moment en heeft ze gemist. Bij die drie is het gebleven. Maar we gaan ze vast nog wel vaker zien…. Blijft spectaculair.
We hebben ons biertje net met de voetjes in het water genuttigd en mensen; wat is dit heerlijk!!

Woensdag 25 juli 2012
We verlieten de ankerplek via dezelfde route als de heenweg en weer ging het helemaal goed. Nog voor vertrek hadden we de gennaker (= groter voorzeil) al voorbereid want er werd weer niet veel wind verwacht. Eenmaal op het grote water zetten we dat zeil, samen met het grootzeil en hebben we het grootste deel van de dag heerlijk kunnen zeilen. Bestemming was Sines, waar we aan het eind van de middag binnenliepen. Nadat we onze biertjes gedronken hadden deed Maarten even de check onder de vloeren en wat bleek: er stond water in de stuurboord drijver. We hebben de hele drijver open gehad van helemaal voor naar helemaal achter en hebben de oorzaak niet kunnen vinden. Mogelijk was het vocht uit de vochtvreters, die nog in de punt stonden en inderdaad veel vocht verloren. Die hebben we dus dubbel en dwars in meerdere plastic zakken gedaan en gaan snel een container in. En hoewel slecht voor het humeur; voor de reorganisatie van diverse ruimtes was het wel een goede actie. We aten daardoor pas om negen uur en gingen om kwart voor tien maar slapen; duimend dat de drijver de volgende ochtend nog droog zou zijn en we niet in Sines zouden moeten blijven.

Donderdag 26 juli: Gelukkig geen nieuw water in de bilge, dus vroeg - half zeven - vertrokken om een lange dag te gaan maken. We hadden ruim 65 mijl voor de boeg. Bestemming Sagres, de meest zuidelijke punt van Portugal. De eerste uren lekker gezeild, maar toen was de wind op en moesten we verder motoren. Eind van de middag arriveerden we in Sagres, waar we in een baai voor anker gingen liggen. Helaas weer geen internet dus geen contact met het thuisfront. Wel weer wat water in de bilge van de drijver. Gebeld met de Lagoon dealer in Lissabon, die ons gelukkig gerust wist te stellen. Komt vaker voor en is geen serieus probleem. Daarna smaakten de biertjes dus prima, voorafgaand aan een simpele maar lekkere risotto (risotto rijst / champignons uit blik uien en tomaten erbij, beetje kruiden en strooikaas erover). Boodschapjes kunnen we hier niet doen en het brood is op. Ontbijten dus maar met crackers. Ook niks mis mee.

En dan is het nu vrijdagavond 26 juli. Vandaag gingen we van Sagres naar Lagos, waar we even de luxe van een haven hebben en dus ook de luxe van internet. Snel wat emails verstuurd en nu dan het laatste stukje voor ons blog voor deze keer. We zullen er ook wat foto’s bijdoen voor de goede indruk.
Wat begon als een heerlijke rustige zeildag eindigde in windkracht 6. We zeilden bijna voor de wind en daar zat m nou net de kneep. Op een catamaran mag je niet ongelimiteerd voor de wind zeilen, omdat er geen achterstag op zit moet je oppassen voor teveel voorwaarts gerichte kracht. We zijn de wind dus maar gaan afkruisen; eerst nog met de gennaker maar al redelijk snel met alleen de gewone fok, die we later ook nog eens moesten reven. Maar t was een heerlijke dag. We aten een snelle pizza bij de pizzahut. Nog nooit zó slecht gegeten haha! ’t Was gewoon niet te kanen. We hebben de tent omgedoopt tot pizzakut. (excusez le mot)
Tot een volgende keer maar weer!